Η καταγραφή των καταστάσεων ήταν μια απλή αποτύπωση των όσων πραγματικά συμβαίνουν σε επίπεδο Ροδόπης αρχικά, αλλά και σε επίπεδο Κομοτηνής ειδικότερα.
Υπάρχουν όμως και καταστάσεις, ζητήματα αλλά και άνθρωποι που δεν φαίνεται να έχουν επαφή με την καθομιλουμένη γλώσσα μας, αλλά ούτε και με την περιρέουσα ατμόσφαιρα των τελευταίων μηνών.
Εξηγούμε και άρα δεν παρεξηγούμε.
Το να δείχνω τον ουρανό, τον καταγάλανο ουρανό ή αν θέλετε τον ξάστερο ουρανό, με το χέρι μου και εσείς να κοιτάτε το δάχτυλο, ε ! παραείναι χαζό και κουτό.
Προσπαθώντας να αναφέρω με τακτ και ευγενή τρόπο πως σε λίγο θα σας πάρουν με τα γιαούρτια οι οικογενειάρχες, οι μανάδες για το θέμα της Ηπατίτιδας Α και στην προσπάθειά μου αυτή αναφέρω πως άρχισαν οι γονείς ήδη να σας φτύνουν και εσείς να το θεωρείται ως ψιχάλα, ε ! δεν σας εμπιστεύομαι για τίποτα πλέον.
Οι αναφορές στα δύο προηγούμενα post για την Ηπατίτιδα Α έχουν να κάνουν με την ευαισθησία ενός πατέρα και εκτενώς παρατέθηκε η συζήτηση και με άλλους γονείς. Χωρίς να διεκδικεί κανείς από εμάς την περισσότερη ευαισθησία από όλους τους συντοπίτες μας, έγιναν αναφορές και παρατέθηκαν απόψεις ουσιαστικές.
Μα, αν είναι δυνατόν να θεωρεί κανείς νοήμων και συνετός αναγνώστης, γονιός, Κομοτηναίος πως υπήρχε επίθεση και μάλιστα ενορχηστρωμένη προς την οποιαδήποτε εταιρεία απολύμανσης των Δημοτικών Σχολείων και των Παιδικών Σταθμών του Δήμου Κομοτηνής.
Ο στόχος, που όλοι μας δείχναμε ήταν στο βάθος. Μακριά. Απέναντι. Κάποιους όμως τους βόλεψε η αναφορά που έγινε στον συνοριοφύλακα. Ήρθαν στο ψωμί τους βούτυρο οι ανοιχτές τοποθετήσεις που έγιναν για την προϋπηρεσία και την δομή της εταιρείας η οποία ανέλαβε φέτος να απολυμάνει τα σχολεία που βρίσκονται υπό την αιγίδα του Δήμου.
Είναι βαρύ το τίμημα. Είναι μεγάλη η ευθύνη. Θέλει στομάχια γερά η εξουσία.
Από ένα κείμενο, απομονώνουμε το ότι το προσφορότερο υπάρχει προς εμάς, το αναδεικνύουμε, επενδύουμε σ’ αυτό και αναμένουμε να εισπράξουμε τα κομμάτια από την σφαγή των άλλων. Όχι κύριοι, γνωστό το κολπάκι αλλά παραπαίχτηκε και κούρασε, άσε που το έμαθαν όλοι και σε περιμένουν στην γωνία να σε δουν για να σε φασκελώσουν.
Η αναφορά ήταν και παραμένει ξεκάθαρη.
Οι ερωτήσεις τέθηκαν. Κατάφεραν δε κάποιοι αυλικοί, να τις ενδυναμώσουν και να τις μεγεθύνουν.
Έπρεπε να εξετασθεί εάν η εταιρεία η οποία ανέλαβε την απολύμανση φέτος των σχολείων στον Δήμο Κομοτηνής είχε όλα τα απαραίτητα στοιχεία. Προϋπηρεσία, υφιστάμενη νομική μορφή, φορολογική εγκυρότητα και όλα τα σχετικά.
Μήπως δεν είναι έτσι ; Ρωτάω. Αφού λοιπόν έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές, γιατί αμέσως κάποιοι ξεκίνησαν, προσπάθησαν να καρατομήσουν την εταιρεία ; Ε , Γιατί ;
Εσείς, με την ευρύτατη έννοια του όρου, οι απανταχού διοικούντες ορίσατε έτσι το παιχνίδι για τους μικροεπαγγελματίες. Το δημόσιο, όπως απλά λέγετε, τοποθετεί τα δεδομένα των όποιων συναλλαγών των επιχειρηματιών. Δεν μπορείτε να διαφωνήσετε, τότε γιατί αυτό το μένος και η αγαλλίαση παράλληλα. Θεωρήσατε πως βρήκατε το θύμα και άρα λοιπόν ορμίστε να το κατασπαράξουμε όλοι μαζί πριν προλάβει και μιλήσει.
Στα δύο παλαιότερα post, τόσο για τη Ροδόπη όσο και για την Κομοτηνή, έγιναν ακροθιγώς επισημάνσεις με μοναδικό σκοπό και στόχο τον ή τους διαχειριστές της κρίσης που βιώνουμε όλοι μας. Την Ηπατίτιδα Α.
Το κοφτερό μυαλό αλλά και οι μαθηματικοί τύποι της αλχημείας δεν έχουν πάντα στόχο αυτόν που ορίζει ο αναγνώστης. Η τοποθέτηση είχε περίσσια δύναμη να φωνάξει : Το δημόσιο δουλεύει με την οικονομικότερη προσφορά και όχι με την ποιοτικότερη. Γιατί εάν διαφωνεί κάποιος και μπορεί να αποδείξει το αντίθετο δεν βγαίνει δημόσια να το κάνει. Περιορίζεται σε πρακτικές στρουθοκαμηλισμού προβάλλοντας την λαϊκή λεβεντιά που λέει πως για όλα φταίνε οι άλλοι. Δεν ξέρω και δεν με νοιάζει ποιοι άλλοι, πάντως φταίνε οι άλλοι. Δεν έχω ευθύνη εγώ για τα γραφόμενά μου, αλλά ο κειμενογράφος μου. Δεν έχουν ευθύνη οι αρχές του τόπου για την τήρηση της έννομης τάξης, αλλά οι ταραξίες.
Να αναφερθώ και στο τελευταίο περιστατικό που έχει να κάνει με την Ηπατίτιδα.
Δεν φταίνε οι υπεύθυνοι Διευθυντές σχολείων Δημοτικών, για τις βρόμικες τουαλέτες των σχολείων τους. Δεν φταίνε ούτε καν οι καθαρίστριες, πόσο δε μάλλον οι ανώτεροί τους.
Υπάρχουν όμως και καταστάσεις, ζητήματα αλλά και άνθρωποι που δεν φαίνεται να έχουν επαφή με την καθομιλουμένη γλώσσα μας, αλλά ούτε και με την περιρέουσα ατμόσφαιρα των τελευταίων μηνών.
Εξηγούμε και άρα δεν παρεξηγούμε.
Το να δείχνω τον ουρανό, τον καταγάλανο ουρανό ή αν θέλετε τον ξάστερο ουρανό, με το χέρι μου και εσείς να κοιτάτε το δάχτυλο, ε ! παραείναι χαζό και κουτό.
Προσπαθώντας να αναφέρω με τακτ και ευγενή τρόπο πως σε λίγο θα σας πάρουν με τα γιαούρτια οι οικογενειάρχες, οι μανάδες για το θέμα της Ηπατίτιδας Α και στην προσπάθειά μου αυτή αναφέρω πως άρχισαν οι γονείς ήδη να σας φτύνουν και εσείς να το θεωρείται ως ψιχάλα, ε ! δεν σας εμπιστεύομαι για τίποτα πλέον.
Οι αναφορές στα δύο προηγούμενα post για την Ηπατίτιδα Α έχουν να κάνουν με την ευαισθησία ενός πατέρα και εκτενώς παρατέθηκε η συζήτηση και με άλλους γονείς. Χωρίς να διεκδικεί κανείς από εμάς την περισσότερη ευαισθησία από όλους τους συντοπίτες μας, έγιναν αναφορές και παρατέθηκαν απόψεις ουσιαστικές.
Μα, αν είναι δυνατόν να θεωρεί κανείς νοήμων και συνετός αναγνώστης, γονιός, Κομοτηναίος πως υπήρχε επίθεση και μάλιστα ενορχηστρωμένη προς την οποιαδήποτε εταιρεία απολύμανσης των Δημοτικών Σχολείων και των Παιδικών Σταθμών του Δήμου Κομοτηνής.
Ο στόχος, που όλοι μας δείχναμε ήταν στο βάθος. Μακριά. Απέναντι. Κάποιους όμως τους βόλεψε η αναφορά που έγινε στον συνοριοφύλακα. Ήρθαν στο ψωμί τους βούτυρο οι ανοιχτές τοποθετήσεις που έγιναν για την προϋπηρεσία και την δομή της εταιρείας η οποία ανέλαβε φέτος να απολυμάνει τα σχολεία που βρίσκονται υπό την αιγίδα του Δήμου.
Είναι βαρύ το τίμημα. Είναι μεγάλη η ευθύνη. Θέλει στομάχια γερά η εξουσία.
Από ένα κείμενο, απομονώνουμε το ότι το προσφορότερο υπάρχει προς εμάς, το αναδεικνύουμε, επενδύουμε σ’ αυτό και αναμένουμε να εισπράξουμε τα κομμάτια από την σφαγή των άλλων. Όχι κύριοι, γνωστό το κολπάκι αλλά παραπαίχτηκε και κούρασε, άσε που το έμαθαν όλοι και σε περιμένουν στην γωνία να σε δουν για να σε φασκελώσουν.
Η αναφορά ήταν και παραμένει ξεκάθαρη.
Οι ερωτήσεις τέθηκαν. Κατάφεραν δε κάποιοι αυλικοί, να τις ενδυναμώσουν και να τις μεγεθύνουν.
Έπρεπε να εξετασθεί εάν η εταιρεία η οποία ανέλαβε την απολύμανση φέτος των σχολείων στον Δήμο Κομοτηνής είχε όλα τα απαραίτητα στοιχεία. Προϋπηρεσία, υφιστάμενη νομική μορφή, φορολογική εγκυρότητα και όλα τα σχετικά.
Μήπως δεν είναι έτσι ; Ρωτάω. Αφού λοιπόν έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές, γιατί αμέσως κάποιοι ξεκίνησαν, προσπάθησαν να καρατομήσουν την εταιρεία ; Ε , Γιατί ;
Εσείς, με την ευρύτατη έννοια του όρου, οι απανταχού διοικούντες ορίσατε έτσι το παιχνίδι για τους μικροεπαγγελματίες. Το δημόσιο, όπως απλά λέγετε, τοποθετεί τα δεδομένα των όποιων συναλλαγών των επιχειρηματιών. Δεν μπορείτε να διαφωνήσετε, τότε γιατί αυτό το μένος και η αγαλλίαση παράλληλα. Θεωρήσατε πως βρήκατε το θύμα και άρα λοιπόν ορμίστε να το κατασπαράξουμε όλοι μαζί πριν προλάβει και μιλήσει.
Στα δύο παλαιότερα post, τόσο για τη Ροδόπη όσο και για την Κομοτηνή, έγιναν ακροθιγώς επισημάνσεις με μοναδικό σκοπό και στόχο τον ή τους διαχειριστές της κρίσης που βιώνουμε όλοι μας. Την Ηπατίτιδα Α.
Το κοφτερό μυαλό αλλά και οι μαθηματικοί τύποι της αλχημείας δεν έχουν πάντα στόχο αυτόν που ορίζει ο αναγνώστης. Η τοποθέτηση είχε περίσσια δύναμη να φωνάξει : Το δημόσιο δουλεύει με την οικονομικότερη προσφορά και όχι με την ποιοτικότερη. Γιατί εάν διαφωνεί κάποιος και μπορεί να αποδείξει το αντίθετο δεν βγαίνει δημόσια να το κάνει. Περιορίζεται σε πρακτικές στρουθοκαμηλισμού προβάλλοντας την λαϊκή λεβεντιά που λέει πως για όλα φταίνε οι άλλοι. Δεν ξέρω και δεν με νοιάζει ποιοι άλλοι, πάντως φταίνε οι άλλοι. Δεν έχω ευθύνη εγώ για τα γραφόμενά μου, αλλά ο κειμενογράφος μου. Δεν έχουν ευθύνη οι αρχές του τόπου για την τήρηση της έννομης τάξης, αλλά οι ταραξίες.
Να αναφερθώ και στο τελευταίο περιστατικό που έχει να κάνει με την Ηπατίτιδα.
Δεν φταίνε οι υπεύθυνοι Διευθυντές σχολείων Δημοτικών, για τις βρόμικες τουαλέτες των σχολείων τους. Δεν φταίνε ούτε καν οι καθαρίστριες, πόσο δε μάλλον οι ανώτεροί τους.
Φταίνε τα παιδιά σας, που δεν τα μάθατε να καθαρίζονται σωστά.
Αυτή είναι λεβεντιά. Μην γελάτε. Ειπώθηκε από Διευθυντή Δημοτικού Σχολείου του Δήμου Κομοτηνής.
Και όλοι αυτοί και ένας κύκλος που τους περιβάλλει, όλοι τους άγιοι άνθρωποι, βρήκαν τα post, τα προηγούμενα, για να εξιλεωθεί. Να τα ρίξουν όλα τα βάρη και τα λάθη στην εταιρεία απολύμανσης και αυτοί να χαίρουν τον ύπνο του δικαίου.
Τα στοιχεία όταν τα έχεις, δεν κάθονται καλά. Θέλουν να ξεφύγουν, να βγούνε από εκεί που τα έχεις και να πνίξουν τους δύσπιστους και τους . . . έξυπνους.
Με ποια δύναμη να μιλήσεις για τον συνοριοφύλακα, για την εταιρεία που έχει και την δυναμική της εξέλιξη, όταν γνωρίζεις το φυσικό πρόσωπο, τις αξίες και τα πιστεύω του. Τον κάνεις λοιπόν συνεργό σου και τον απομονώνεις από την ιδιότητά του, προσπαθώντας να αφυπνίσεις συνειδήσεις. Του ζητάς με λίγα λόγια να χρησιμοποιήσεις την δική του θέση και δύναμη για να καταδείξεις καταστάσεις και να ενημερώσεις για τα τεκταινόμενα. Δεν ζητάς από την διοίκηση να κατέβει και να ενσκήψει στο πρόβλημα. Δεν θα το κάνει άλλωστε. Περιμένεις όμως μια κατανόηση και μια συνεργατική αλληλεγγύη. Το βρήκαν όμως το στιχάκι, φταίει η εταιρεία.
Ο . . . Αναξίμανδρος που λέτε, έτσι το έγραψα κιόλας, ξέρει πολύ καλά την δουλειά του. Και την έκανε σωστά. Η συνεργασία ή η συνέργεια αν θέλετε προκύπτει από αυτόν που βάζει τους όρους στο παιχνίδι. Δεν όρισε η εταιρεία τα στάνταρ. Δεν προθυμοποιήθηκε η εταιρεία να κάνει δωράκια για να πάρει τη δουλειά. Δεν επιχείρησε η εταιρεία κάτι το οποίο ήταν έξω από τα συμφωνημένα με τον Δήμο. Δεν πήρε πρωτοβουλίες ο επιχειρηματίας. Εφάρμοσε το πρόγραμμα που από κοινού υπέγραψε με τον Δήμο.
Η ένσταση έχει να κάνει με την διορατικότητα των αρχόντων αυτού του τόπου. Με την δυναμική τους να παρέμβουν όποτε και όσο πρέπει. Και τώρα που έπιασε μια καλή τιμή, μια καλή προσφορά, να την αφήσει να πάει χαμένη. Όχι, βέβαια.
Για να αντιστρέψω και λίγο τους όρους. Όσες φορές και εάν φωνάζει η εταιρεία ή η υγειονομική επιτροπή πως πρέπει και πάλι να επέμβει η εταιρεία, θα πρέπει οι ισχυροί να διαφυλάξουν τα οικονομικά τους δεδομένα. Την χαμηλότερη τιμή, με οποιοδήποτε τίμημα. Και ρωτώ, με οποιοδήποτε ;
Απορώ μάλιστα με την φιλολογία που αναπτύχθηκε εφόσον καθαρά υπάρχει η αναφορά. Δεν υπολογίζεις σε τέτοιες ώρες τα λεφτά και την κούραση. Κάνεις τα πάντα για να τελεσφορήσεις επάξια μια κρίση. Δεν ψάχνεις θύματα, ούτε αναζητάς υπαίτιους. Κοιτάς γύρω σου. Αναγκάζεις καταστάσεις, βρίσκεις κονδύλια, υπηρετείς πρώτος το θεσμό και κερδίζεις. Κοινωνικά και ηθικά, πάντως όχι οικονομικά.
Η σοβαρότητα πρέπει να διακατέχει την όποια θέση και άποψη. Την όποια κρίση και το όποιο πρόβλημα. Εάν αυτό το δεχτούμε όλοι μας, τότε μπορούμε να ξεκινήσουμε. Το ταξίδι μακρύ και δύσκολο. Η διαχείριση, γι’ αυτήν φωνάζω, γίνεται από τον μπροστάρη, τον ηγέτη, τον από κοινού θεωρούμενο άξιο και όχι από τους δεύτερους. Δεν γίνεται η διαχείριση από αυτόν που προσλαμβάνεις για να σου κάνει την δουλειά σου. Ναι, με χρηματική αμοιβή. Ναι, δεχόμενος ότι είναι ο καλύτερος. Μα μέχρι εκεί. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να κάνει διαχείριση αυτός που η εργασία του τον τοποθέτησε να λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος. Το επιχειρηματικό.
Διαχείριση κάνει αυτός που θέλησε να κατέλθει στον κοινωνικό στίβο. Αυτός που η κοινωνία του έδωσε προνόμιο και ευθύνη. Τις τύχες της.
Μα πόσο πιο απλά να το γράψω από όσο την προηγούμενη φορά. Το επαναλαμβάνω λοιπόν και αποτελεί θέσφατο.
Η μέριμνα από τους διοικούντες δεν πληρώνεται, δεν τιμάται,
Αυτή είναι λεβεντιά. Μην γελάτε. Ειπώθηκε από Διευθυντή Δημοτικού Σχολείου του Δήμου Κομοτηνής.
Και όλοι αυτοί και ένας κύκλος που τους περιβάλλει, όλοι τους άγιοι άνθρωποι, βρήκαν τα post, τα προηγούμενα, για να εξιλεωθεί. Να τα ρίξουν όλα τα βάρη και τα λάθη στην εταιρεία απολύμανσης και αυτοί να χαίρουν τον ύπνο του δικαίου.
Τα στοιχεία όταν τα έχεις, δεν κάθονται καλά. Θέλουν να ξεφύγουν, να βγούνε από εκεί που τα έχεις και να πνίξουν τους δύσπιστους και τους . . . έξυπνους.
Με ποια δύναμη να μιλήσεις για τον συνοριοφύλακα, για την εταιρεία που έχει και την δυναμική της εξέλιξη, όταν γνωρίζεις το φυσικό πρόσωπο, τις αξίες και τα πιστεύω του. Τον κάνεις λοιπόν συνεργό σου και τον απομονώνεις από την ιδιότητά του, προσπαθώντας να αφυπνίσεις συνειδήσεις. Του ζητάς με λίγα λόγια να χρησιμοποιήσεις την δική του θέση και δύναμη για να καταδείξεις καταστάσεις και να ενημερώσεις για τα τεκταινόμενα. Δεν ζητάς από την διοίκηση να κατέβει και να ενσκήψει στο πρόβλημα. Δεν θα το κάνει άλλωστε. Περιμένεις όμως μια κατανόηση και μια συνεργατική αλληλεγγύη. Το βρήκαν όμως το στιχάκι, φταίει η εταιρεία.
Ο . . . Αναξίμανδρος που λέτε, έτσι το έγραψα κιόλας, ξέρει πολύ καλά την δουλειά του. Και την έκανε σωστά. Η συνεργασία ή η συνέργεια αν θέλετε προκύπτει από αυτόν που βάζει τους όρους στο παιχνίδι. Δεν όρισε η εταιρεία τα στάνταρ. Δεν προθυμοποιήθηκε η εταιρεία να κάνει δωράκια για να πάρει τη δουλειά. Δεν επιχείρησε η εταιρεία κάτι το οποίο ήταν έξω από τα συμφωνημένα με τον Δήμο. Δεν πήρε πρωτοβουλίες ο επιχειρηματίας. Εφάρμοσε το πρόγραμμα που από κοινού υπέγραψε με τον Δήμο.
Η ένσταση έχει να κάνει με την διορατικότητα των αρχόντων αυτού του τόπου. Με την δυναμική τους να παρέμβουν όποτε και όσο πρέπει. Και τώρα που έπιασε μια καλή τιμή, μια καλή προσφορά, να την αφήσει να πάει χαμένη. Όχι, βέβαια.
Για να αντιστρέψω και λίγο τους όρους. Όσες φορές και εάν φωνάζει η εταιρεία ή η υγειονομική επιτροπή πως πρέπει και πάλι να επέμβει η εταιρεία, θα πρέπει οι ισχυροί να διαφυλάξουν τα οικονομικά τους δεδομένα. Την χαμηλότερη τιμή, με οποιοδήποτε τίμημα. Και ρωτώ, με οποιοδήποτε ;
Απορώ μάλιστα με την φιλολογία που αναπτύχθηκε εφόσον καθαρά υπάρχει η αναφορά. Δεν υπολογίζεις σε τέτοιες ώρες τα λεφτά και την κούραση. Κάνεις τα πάντα για να τελεσφορήσεις επάξια μια κρίση. Δεν ψάχνεις θύματα, ούτε αναζητάς υπαίτιους. Κοιτάς γύρω σου. Αναγκάζεις καταστάσεις, βρίσκεις κονδύλια, υπηρετείς πρώτος το θεσμό και κερδίζεις. Κοινωνικά και ηθικά, πάντως όχι οικονομικά.
Η σοβαρότητα πρέπει να διακατέχει την όποια θέση και άποψη. Την όποια κρίση και το όποιο πρόβλημα. Εάν αυτό το δεχτούμε όλοι μας, τότε μπορούμε να ξεκινήσουμε. Το ταξίδι μακρύ και δύσκολο. Η διαχείριση, γι’ αυτήν φωνάζω, γίνεται από τον μπροστάρη, τον ηγέτη, τον από κοινού θεωρούμενο άξιο και όχι από τους δεύτερους. Δεν γίνεται η διαχείριση από αυτόν που προσλαμβάνεις για να σου κάνει την δουλειά σου. Ναι, με χρηματική αμοιβή. Ναι, δεχόμενος ότι είναι ο καλύτερος. Μα μέχρι εκεί. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να κάνει διαχείριση αυτός που η εργασία του τον τοποθέτησε να λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος. Το επιχειρηματικό.
Διαχείριση κάνει αυτός που θέλησε να κατέλθει στον κοινωνικό στίβο. Αυτός που η κοινωνία του έδωσε προνόμιο και ευθύνη. Τις τύχες της.
Μα πόσο πιο απλά να το γράψω από όσο την προηγούμενη φορά. Το επαναλαμβάνω λοιπόν και αποτελεί θέσφατο.
Η μέριμνα από τους διοικούντες δεν πληρώνεται, δεν τιμάται,
απλά π α ρ έ χ ε τ α ι ως αγαθό και ως τέτοιο πρέπει οι πολίτες
να το απολαμβάνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου