Δεν αποτελεί μια ακόμη παρομοίωση ή απλά ένα ακόμη τέχνασμα του πλούσιου Ελληνικού λόγου. Αποτελεί ουσία και μάλιστα έμπρακτη και αποδείξιμη.
Τον τελευταίο μήνα για να μην επεκταθώ περισσότερο, γίνονται και λέγονται πολλά στην Ροδόπη μας.
Τα σχολεία μας, των οποίων την αίγλη και την δυναμική θεωρούμαι όλοι μας, λίγο έως πολύ, ότι τη διαφεντεύουμε κιόλας, ελέω Υπουργού, βράζουν από λόγια, υποθέσεις, ανόητες καταστροφολογίες και μερικές φορές και από επιδεικτικά μωρές αντιλήψεις. Οι σκέψεις πάνε και έρχονται ενίοτε δε, χτυπούν πάνω σε απολυταρχικές αντιλήψεις του τύπου εγώ ο Διευθυντής τα γνωρίζω όλα και τα σφάζω κιόλας άμα λάχει. Η ενημέρωση μηδαμινή μα πάντα με ύφος τουλάχιστον καρδινάλιου.
Ανοργανωσιά, ωχαδερφισμός, διευθυντισμός, παραπληροφόρηση και για όλους τους γονείς μοναδική ευκαιρία να λέει και να πράττει ο καθένας κατά βούληση. Λογικό φαίνεται το να συνδέει ο γονιός την κατάσταση με την όποια παρόμοια ή παραπλήσια που κάποτε άκουσε ή πήρε το αυτί του. Έτσι ανώριμα και χωρίς να εμβαθύνει τα στοιχεία που . . .έτσι και αλλιώς δεν του τα παρέχει η ευνομούμενη πολιτεία. Η ενεργοποίηση και η ενημέρωση πρέπει να γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα, προγραμματισμένα και με γνωστικό αντικείμενο το οποίο θα πρέπει να είναι γνωστό σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς για συνδιαλλαγή και αποδοτική αντιμετώπιση των όποιων καταστάσεων. Η ενημέρωση και πληροφόρηση των γονέων και κηδεμόνων των μαθητών ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να γίνεται υπό το καθεστώς της πίεσης της επίσκεψης του Υπουργού στο σχολείο ή στην τάξη των εκπαιδευομένων. Ο απολογισμός μιάς κρίσης πόσο δε μάλλον η διαχείρισή της, θα έπρεπε να αποτελούν μέλημα και έννοια των διοικούντων και όχι αυτοί οι τελευταίοι να ενεργοποιούν την γνώση και την ευαισθησία τους μετά από απαίτηση της κοινωνίας ή των συλλόγων που άμεσα ενδιαφέρονται. Ενημέρωση θεωρείται η ενδελεχής αποκρυπτογράφηση των γενεσιουργών αιτιών της όποιας κατάσταση με προφανές ονοματεπώνυμο και στην συνέχεια ο προσδιορισμός των ενεργειών που θα πρέπει να ακολουθήσει η κοινότητα με υψηλού κινδύνου θέση.
Όταν παρόμοια κατάσταση επικρατούσε στα στρατόπεδα της Ροδόπης μας οι υπεύθυνοι, οι ειδικοί, οι διοικούντες δεν γνώριζαν πως μια παρόμοια έξαρση ή επιδημία θα εξαπλωνόταν τάχιστα και στον υπόλοιπο πληθυσμό ;
Όταν γνωρίζεις πως υπάρχουν ομάδες πληθυσμιακές με ιστορικό ή με φύση και θέση αποδεδειγμένη επιρρέπεια και παρ’ όλα αυτά κοιτάζεις από την άλλη μεριά, δεν έχεις ευθύνες ή αν θέλετε δεν πρέπει να προλάβεις κάτι το οποίο έρχεται. Τουλάχιστον δεν παίζεις με την φωτιά αφήνοντας, αδιάφορος, την όποια εξέλιξη απλά να έρθει.
Αναφέρομαι στην Ηπατίτιδα τύπου Α, που έχει εξαπλωθεί, έχει μπει μέσα στα σχολεία μας και απλά μετράμε κρούσματα, θεωρώντας πως αφού μια φορά ενημέρωσα τους γονείς και εκείνη κάτω από πίεση και απαίτησή τους ε ! ! ! τι άλλο να κάνω.
Τραγελαφικά περιστατικά, άνθρωποι στο έλεος της μοίρας τους, γονείς με καταφανέστατη φοβία. Ο γονιός που κρατάει το παιδί του σε καραντίνα στο σπίτι του, περιμένοντας να περάσει η μπόρα, ο γονέας με εκδηλωμένη την ασθένεια με το ίδιο σκεπτικό μόνος στο σπίτι χωρίς νοσοκομειακή κάλυψη και τέλος ο γονιός μετά την 3η εβδομάδα που ξεπέρασε την Ηπατίτιδα, που νόσησε δηλαδή το παιδί του, και τώρα δεν ξέρει τι να κάνει, είναι μερικοί από τους συνδημότες μας, τους συνανθρώπους μας.
Δεν επικρατεί πανικός, δεν είναι μια ακόμη έκφραση της τρομοκρατίας των λαών, μα θα έπρεπε να μεταδώσουν την ηρεμία και τον απόλυτο έλεγχο της κατάστασης οι προϊστάμενοι στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, συνεπικουρούμενοι από τα στελέχη της δημόσιας διοίκησης που εμπλέκονται λόγω γνώσεων και θέσεων στο θέμα.
Η κρατική μηχανή όμως δουλεύει πάντα με την οικονομικότερη λύση – προσφορά και όχι με την αποδοτικότερη και άρα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για τα πάντα.
Η αναφορά αυτή δεν έχει να κάνει μόνο με τα όσα γράφτηκαν, αλλά και με την σίτιση των σχολείων όπου αυτή προβλέπεται με διαγωνισμούς και προσφορές των παρεχόμενων υπηρεσιών και προϊόντων.
Όταν ο νομοθέτης προβλέπει και οι ταγοί της εξουσίας μαζί με τους υπηρεσιακούς υπαλλήλους αποδέχονται ελαφριά την καρδία την όποια ντιρεκτίβα τα αποτελέσματα, τα αναμενόμενα, δεν μπορεί παρά να είναι αποκαρδιωτικά, μερικές φορές και καταστροφικά.
Ο νόμος, η προκήρυξη, τα δεδομένα είναι γνωστά. Ο νομοθέτης ζητά από εμπορικές επιχειρήσεις να σιτίσουν μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου. Η προκαθοριζόμενη τιμή είναι Χ. Η τιμή αυτή αποτελεί για το γράμμα του νόμου επαρκή κάλυψη της τιμής που επικρατεί στην αγορά. Οι υπεύθυνοι των γραφείων των Υπουργείων, των Νομαρχιών εάν κατά λάθος κατεβούν από την θέση τους στο απέναντι περίπτερο και αγοράσουν κάτι για να κόψουν την πείνα τους το πρωί και προμηθευτούν και έναν χυμό ή νεράκι θα πληρώσουν απολύτως σίγουρα 3 φορές το Χ. Μολονότι όμως το γνωρίζουν επιβάλλουν στην διαδικασία ανάθεσης ή καλύτερα ανάδειξης προμηθευτή την τιμή Χ.
Η δουλειά είναι καλή γιατί είναι μακρόχρονη και η συναλλαγή θα προσδώσει στον επαγγελματία ένα τζίρο με τον οποίο θα διαχειριστεί τα τρέχοντα έξοδά του με ελάχιστο κέρδος καθαρό. Έτσι, πολλοί προμηθευτές καταθέτουν την προσφορά τους και αναμένουν την αποσφράγιση των φακέλων για να αρχίσουν το τρέξιμο της δουλειάς που γνωρίζουν καλά, μακριά από γραφειοκρατικές ταλαιπωρίες.
Η οικονομικότερη προσφορά υπάρχει και είναι ακριβώς το ένα τρίτο του Χ. Άρα έχουμε Χ/3 = τα καημένα τα παιδιά ( λένε οι συνάδελφοι προμηθευτές του επιτυχόντος).
Η υπηρεσία βέβαια θεωρεί πως έπραξε στο ακέραιο το έργο της και μετά από ακόμη ένα γραφειοκρατικό παραλήρημα δίνει το έναυσμα για την σίτιση των μαθητών.
Και φτάνουμε στο σήμερα. Εξαγριωμένοι γονείς, έξαλλοι μαθητές, χαμός. Η σίτιση του Μουσικό Γυμνασίου και Λυκείου έχει πρόβλημα. Μεγάλο. Ποιοι και γιατί το αποσιωπούν ; Τι ακριβώς απαιτούν πλέον οι γονείς ; Μέχρι πότε θα σιτίζονται υπηρεσίες, οργανισμοί, Ν.Π.Δ.Δ., φυλακές, νοσοκομεία, σχολές με τιμές εκκίνησης διαδικασιών του 1950 ;
Μέχρι πότε οι προμηθευτές θα προσέρχονται στους διαγωνισμούς με την μεγαλύτερη δυνατή συνεργασία του τύπου χτυπάω μια τιμή υψηλή για να πάρεις την δουλειά εσύ ικανοποιητικά και τον επόμενο χρόνο είναι η σειρά μου ; Γιατί οι υπηρεσίες προκηρύσσουν διαγωνισμούς και τους δημοσιεύουν, όπως οφείλουν άλλωστε, σε μια εφημερίδα του Κέχρου ή της Οργάνης έχοντας ήδη δώσει τη δουλειά. Έως πότε θα ζούμε σε τριτοκοσμικές καταστάσεις με επακόλουθα όπως και η Ηπατίτιδα.
Η αναφορά έχει να κάνει με την Ροδόπη. Η Ροδόπη δεν είναι μόνον το κτίριο της και η αναπαλαίωσή του. Βασικά είναι οι ψυχές που καθημερινά βιώνουν την αδράνεια και την προσπάθεια ενοχοποίησης του αντιπάλου. Του όποιου αντιπάλου. Δεν φταίει όμως πάντα ο Στρατηγός Άνεμος.
Όταν παρόμοια κατάσταση επικρατούσε στα στρατόπεδα της Ροδόπης μας οι υπεύθυνοι, οι ειδικοί, οι διοικούντες δεν γνώριζαν πως μια παρόμοια έξαρση ή επιδημία θα εξαπλωνόταν τάχιστα και στον υπόλοιπο πληθυσμό ;
Όταν γνωρίζεις πως υπάρχουν ομάδες πληθυσμιακές με ιστορικό ή με φύση και θέση αποδεδειγμένη επιρρέπεια και παρ’ όλα αυτά κοιτάζεις από την άλλη μεριά, δεν έχεις ευθύνες ή αν θέλετε δεν πρέπει να προλάβεις κάτι το οποίο έρχεται. Τουλάχιστον δεν παίζεις με την φωτιά αφήνοντας, αδιάφορος, την όποια εξέλιξη απλά να έρθει.
Αναφέρομαι στην Ηπατίτιδα τύπου Α, που έχει εξαπλωθεί, έχει μπει μέσα στα σχολεία μας και απλά μετράμε κρούσματα, θεωρώντας πως αφού μια φορά ενημέρωσα τους γονείς και εκείνη κάτω από πίεση και απαίτησή τους ε ! ! ! τι άλλο να κάνω.
Τραγελαφικά περιστατικά, άνθρωποι στο έλεος της μοίρας τους, γονείς με καταφανέστατη φοβία. Ο γονιός που κρατάει το παιδί του σε καραντίνα στο σπίτι του, περιμένοντας να περάσει η μπόρα, ο γονέας με εκδηλωμένη την ασθένεια με το ίδιο σκεπτικό μόνος στο σπίτι χωρίς νοσοκομειακή κάλυψη και τέλος ο γονιός μετά την 3η εβδομάδα που ξεπέρασε την Ηπατίτιδα, που νόσησε δηλαδή το παιδί του, και τώρα δεν ξέρει τι να κάνει, είναι μερικοί από τους συνδημότες μας, τους συνανθρώπους μας.
Δεν επικρατεί πανικός, δεν είναι μια ακόμη έκφραση της τρομοκρατίας των λαών, μα θα έπρεπε να μεταδώσουν την ηρεμία και τον απόλυτο έλεγχο της κατάστασης οι προϊστάμενοι στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, συνεπικουρούμενοι από τα στελέχη της δημόσιας διοίκησης που εμπλέκονται λόγω γνώσεων και θέσεων στο θέμα.
Η κρατική μηχανή όμως δουλεύει πάντα με την οικονομικότερη λύση – προσφορά και όχι με την αποδοτικότερη και άρα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για τα πάντα.
Η αναφορά αυτή δεν έχει να κάνει μόνο με τα όσα γράφτηκαν, αλλά και με την σίτιση των σχολείων όπου αυτή προβλέπεται με διαγωνισμούς και προσφορές των παρεχόμενων υπηρεσιών και προϊόντων.
Όταν ο νομοθέτης προβλέπει και οι ταγοί της εξουσίας μαζί με τους υπηρεσιακούς υπαλλήλους αποδέχονται ελαφριά την καρδία την όποια ντιρεκτίβα τα αποτελέσματα, τα αναμενόμενα, δεν μπορεί παρά να είναι αποκαρδιωτικά, μερικές φορές και καταστροφικά.
Ο νόμος, η προκήρυξη, τα δεδομένα είναι γνωστά. Ο νομοθέτης ζητά από εμπορικές επιχειρήσεις να σιτίσουν μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου. Η προκαθοριζόμενη τιμή είναι Χ. Η τιμή αυτή αποτελεί για το γράμμα του νόμου επαρκή κάλυψη της τιμής που επικρατεί στην αγορά. Οι υπεύθυνοι των γραφείων των Υπουργείων, των Νομαρχιών εάν κατά λάθος κατεβούν από την θέση τους στο απέναντι περίπτερο και αγοράσουν κάτι για να κόψουν την πείνα τους το πρωί και προμηθευτούν και έναν χυμό ή νεράκι θα πληρώσουν απολύτως σίγουρα 3 φορές το Χ. Μολονότι όμως το γνωρίζουν επιβάλλουν στην διαδικασία ανάθεσης ή καλύτερα ανάδειξης προμηθευτή την τιμή Χ.
Η δουλειά είναι καλή γιατί είναι μακρόχρονη και η συναλλαγή θα προσδώσει στον επαγγελματία ένα τζίρο με τον οποίο θα διαχειριστεί τα τρέχοντα έξοδά του με ελάχιστο κέρδος καθαρό. Έτσι, πολλοί προμηθευτές καταθέτουν την προσφορά τους και αναμένουν την αποσφράγιση των φακέλων για να αρχίσουν το τρέξιμο της δουλειάς που γνωρίζουν καλά, μακριά από γραφειοκρατικές ταλαιπωρίες.
Η οικονομικότερη προσφορά υπάρχει και είναι ακριβώς το ένα τρίτο του Χ. Άρα έχουμε Χ/3 = τα καημένα τα παιδιά ( λένε οι συνάδελφοι προμηθευτές του επιτυχόντος).
Η υπηρεσία βέβαια θεωρεί πως έπραξε στο ακέραιο το έργο της και μετά από ακόμη ένα γραφειοκρατικό παραλήρημα δίνει το έναυσμα για την σίτιση των μαθητών.
Και φτάνουμε στο σήμερα. Εξαγριωμένοι γονείς, έξαλλοι μαθητές, χαμός. Η σίτιση του Μουσικό Γυμνασίου και Λυκείου έχει πρόβλημα. Μεγάλο. Ποιοι και γιατί το αποσιωπούν ; Τι ακριβώς απαιτούν πλέον οι γονείς ; Μέχρι πότε θα σιτίζονται υπηρεσίες, οργανισμοί, Ν.Π.Δ.Δ., φυλακές, νοσοκομεία, σχολές με τιμές εκκίνησης διαδικασιών του 1950 ;
Μέχρι πότε οι προμηθευτές θα προσέρχονται στους διαγωνισμούς με την μεγαλύτερη δυνατή συνεργασία του τύπου χτυπάω μια τιμή υψηλή για να πάρεις την δουλειά εσύ ικανοποιητικά και τον επόμενο χρόνο είναι η σειρά μου ; Γιατί οι υπηρεσίες προκηρύσσουν διαγωνισμούς και τους δημοσιεύουν, όπως οφείλουν άλλωστε, σε μια εφημερίδα του Κέχρου ή της Οργάνης έχοντας ήδη δώσει τη δουλειά. Έως πότε θα ζούμε σε τριτοκοσμικές καταστάσεις με επακόλουθα όπως και η Ηπατίτιδα.
Η αναφορά έχει να κάνει με την Ροδόπη. Η Ροδόπη δεν είναι μόνον το κτίριο της και η αναπαλαίωσή του. Βασικά είναι οι ψυχές που καθημερινά βιώνουν την αδράνεια και την προσπάθεια ενοχοποίησης του αντιπάλου. Του όποιου αντιπάλου. Δεν φταίει όμως πάντα ο Στρατηγός Άνεμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου