Πέρασε καιρός και . . .

. . . χαθήκαμε είναι η αλήθεια.

Βλέπετε οι μέρες γεμάτες με δουλειά, ταξίδια, συνέδρια, απεργίες, εκλογές, συναντήσεις, ούζα, παρέες, ομιλίες, ουίσκι. . . απ' όλα έχει η ζωή !

Είδα πολλά και άκουσα άλλα τόσα.

Έμαθα αρκετά και γνώρισα αλήθειες.

Πρόλαβα καταστάσεις και δοκίμασα εμπειρίες.

Γεύτηκα ζωντάνια και ήπια αισιοδοξία.

• Σε ξενοδοχείο 5 αστέρων σαπούνι ελληνικής παραγωγής: "Χρησιμοποιήστε το σαν κανονικό σαπούνι". - Μην με βάζεις ιδέες, με κολάζεις ! ! !
• Στο κάλυμμα κεφαλιού για ντους: "Προσοχή: Χωράει μόνο ένα κεφάλι". - Τώρα θα σου έλεγα αλλά φοβάμαι να μιλήσω, ντρέπομαι.
• Στο πακέτο ξηρών καρπών, συνοδευτικά του ουίσκι : "Οδηγίες: Ανοίξτε το πακέτο, φάτε τους ξηρούς καρπούς". - Ατελείωτη φαντασία.
• Στο καπάκι μπουκαλιού με γάλα, στο πρωινό του ξενοδοχείου : "Αφού ανοιχτεί, κρατήστε το όρθιο". - και κοιτάτε μόνον - μην το πείτε - λουστείτε.
• Σ` ένα σπρέι για έντομα: "Αυτό το προϊόν δεν έχει δοκιμαστεί σε ζώα". Θα είστε ο πρώτος.
• Σε ένα κουτί φιστίκια : "Προσοχή. Περιέχει φιστίκια". - Πρωτοτυπία α α α α ! ! !
• Στη συσκευασία σίδερου σιδερώματος: "Μη σιδερώνετε τα ρούχα ενώ τα φοράτε". - Γιατί με βλέπεις από πουθενά και θα με μαλώσεις ;

δεν είναι εύκολο να ζεις έξω από τα νερά σου. Τα νερά τούτα είναι χάλια.

Ξένα και βρώμικα. Απόμακρα. και . . .

άμα βρεις κανέναν Έλληνα στην Αθήνα να μιλάει ελληνικά, πρώτον θεωρείς εαυτόν πολύ τυχερό και δεύτερο ίσως - μπορεί ( δύσκολο όμως ) να σε βοηθήσει στην προσπάθειά σου να φτάσεις στον προορισμό σου. Πολύ περπάτημα θεέ μου.

Δεν σε εκνευρίζει μόνο η μεγαλούπολη, σε τρελαίνει.

Γυρνάς στο χωριό σου και αισθάνεσαι άρχοντας. Γιατί όμως και εδώ όλοι είναι στον κόσμο τους ; E ;

Ανάβει πράσινο στο φανάρι και ενώ προλαβαίνεις να περάσεις με το αυτοκινητάκι σου, έχεις μπροστά έναν γνήσιο Έλληνα. Αφού περνάει αυτός, γιατί να αγχωθεί ;

Πάει σιγά - σιγά, περνάει το φανάρι, μένεις πρώτος στο κόκκινο και ψάχνεις με το αθώο βλέμμα του ηλίθιου, να καταλάβεις εάν αυτός που πριν λίγο ήταν μπροστά σου ήταν κάποιος γνωστός σου και σου έκανε πλάκα.

Μα όσο και εάν ψάχνεις ΔΕΝ πρόκειται ποτέ να λυτρωθείς. Δεν ήταν γνωστός σου, ούτε φίλος, ακόμη ένας ηλίθιος ήταν. Έφυγε. Πάει.

και τώρα . . .

η σαρακοστή συνεχίζετε, οι χεραιτισμοί, το Άγιο Πάσχα ζυγώνει. ( Να μην ξεχάσω να πάρω μπριζόλες για την Κυριακή που θα έρθει η παρέα να ψήσουμε. )

είχαμε κάποιους να βρίζουμε, Δ.Ε.Η., σκουπίδια, απεργούς τώρα πάλι στα ίδια. Μεταξύ μας θα βριζόμαστε. Συνήθεια - δεύτερη φύση.

να σε πιάνουν τα εσωστρεφή και τα ψυχολογικά σου και η τίγρα να νομίζει πως δεν πήγες μόνον για δουλειά στην Αθήνα. Α ρε Θεέ, τι κάνεις εκεί επάνω.

θέλεις να πιείς για να ξεχάσεις. θέλεις να φύγεις να ξεσκάσεις.

Κάτι σωτήρες μας χαρίσανε παγίδα

και μεις την πήραμε γιατί ήταν χρυσή,

λέξη δεν είπανε για την καταιγίδα

που θα μας έβρισκε μες την παγίδα αυτή

δεν πάμε καθόλου καλά. Δεν πάω καλά, μα θα το ξεπεράσω.

Ίσως τα θέλω μου για μένα είναι γιορτή

ίσως το γέλιο μου να μην είναι ντροπή

σκέψου το λίγο

Ίσως στη θέση μου να ήσουνα εσύ

ίσως στα μέρη μου να σύχναζες κι εσύ

μη λες να φύγω

Φεύγω για να μην συνεχίσω και μου κάνω κακό. !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!