Τα blogs δημιουργήθηκαν πριν από κάποια χρόνια στην Αμερική, αποτελώντας ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο κάποιων ανθρώπων με τεχνολογικές κυρίως αναζητήσεις. Στην πορεία των χρόνων κάποιοι έξυπνοι bloggers, όπως άλλωστε και σε κάθε δραστηριότητα τούτης της ζωής, κατάφεραν να αναδειχθούν από το πλήθος να προβάλλουν θέματα, να αναδείξουν αξίες και σκέψεις και τελικά να κάνουν στον κύκλο τους ένα ανώτερο όνομα και μια εξέχουσα θέση σε σχέση πάντα με τους - ας τους ονομάσουμε συναδέλφους τους - bloggers.Οι εξελίξεις γενικότερα, πόσο μάλλον οι τεχνολογικές, έρχονται στην Ελλάδα με κάποια χρονική καθυστέρηση και μάλιστα προσαρμόζονται στην ιδιοσυγκρασία και στην λεβεντιά των Ελλήνων. Βλέποντας λοιπόν, κάποιοι καταρτισμένοι σε θέματα ηλεκτρονικής τεχνολογίας Έλληνες πολίτες, την πρόοδο αυτή που υφίστατο στην παγκόσμια κοινότητα, άρχισαν δειλά αλλά σταθερά την υλοποίηση και στην πατρίδα μας της Ιστολογικής πραγματικότητας. Δημιουργήθηκαν blog με την μορφή χαριτωμένου ημερολογίου ( φιλάκια, καρδούλες κ.α. ), blog υπο την μορφή forum, όπως επίσης και blog με καθαρή ειδησειογραφική θέση. Δοκιμασμένα από χρόνια σε άλλα μέρη του κόσμου όλα τα πρότυπα, δοκιμασμένη και η αντοχή τους στην πορεία του χρόνου.
Η ιστολογική κοινότητα σε όλο τον κόσμο μπορούσε και μπορεί ακόμη και σήμερα να αυτοεξυπηρετείται, να αυτοπροσδιορίζεται μα κυρίως να αυτοελέγχεται.
Οι καιροί είναι πονηροί, δύσκολοι και ύποπτοι. Τα χρόνια ήρθαν δύσκολα, παρόλα αυτά οι κοινότητα των bloggers άντεξε. Συνέχισε να υπάρχει, να μεγαλώνει, να διευρύνει τους προβληματισμούς της και να συνδιαμορφώνει απόψεις και ιδέες μέσα στην Ελληνική κοινωνία. Τα πολιτικά blog είναι πλέον γεγονός. Χρωματισμένα, αλλά με απόψεις, με φρέσκιες ιδέες. Βοηθούν παρατάξεις και υποψήφιους. Στηρίζουν αποφάσεις και κρίνουν αποφάσεις.
Σήμερα μιλούμε πλέον με όρους blogging χωρίς απαραίτητα να γνωρίζουν οι περισσότεροι γιατί ακριβώς μιλάνε. Κάτι γράφουν αυτοί στο Internet λέει ο ένας, κάτι νομίζουν ότι κάνουν λέει ο άλλος και οι δύο όμως είναι πάνω από 50 χρονών και το βιολογικό τους σύστημα δεν μπορεί να υποστηρίξει τέτοιου είδους αναβάθμιση. Βλέποντας δε και στις τηλεοράσεις να δαιμονοποιείται το internet, ε, τότε είναι που αναφωνούν – είδες που σου έλεγα κάτι βλακείες κάνουν τα παιδιά με τους υπολογιστές. Μα και η τηλεόραση την δουλειά της υποστηρίζει. Δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να τις πάρει μερίδα από την πίτα που μέχρι σήμερα κατείχε. Δεν πρέπει με τίποτα να χαθούν τηλεθεατές και να γίνουν αναγνώστες blog. Άρα τα blog φταίνε για όλα. Τα blog είναι σατανικά εργαλεία και δε συμμαζεύετε το τι μπορούν να σκαρφιστούν για να μην χάσουν.
Για ελάτε όλοι να φτιάξουμε από ένα blog, να σταματήσουμε να διαβάζουμε εφημερίδες χειροκίνητα, να διακόψουμε τις συνδρομές μας σε όποιες τοπικές ή μη εφημερίδες, να κλείσουμε τις τηλεοράσεις μας πλέον, να δούμε τι θα κάνουν οι μέχρι σήμερα κραταιοί της ενημέρωσης.
Διαβάστε εφημερίδες από τους υπολογιστές σας, δείτε τα νέα, ταινίες, κινούμενα σχέδια, ντοκιμαντέρ από τον υπολογιστή σας, μέσω του διαδικτύου.
Δεν είναι επανάσταση, δεν είναι κίνημα και κυρίως δεν είναι εκβιασμός.
Η πρακτική πλευρά της επικαιρότητας είναι προφανής. Η ασυλία των bloggers δεν επιδέχεται ούτε συμβιβασμούς αλλά ούτε και διαπραγμάτευση.
Αν κάποιος διαδώσει εν γνώσει του ένα ψευδή ισχυρισμό σε μια παρέα, στο καφενείο, σε μια στήλη μιας εφημερίδας, στο ραδιόφωνο, που μπορεί να βλάψει την τιμή και την υπόληψη κάποιου τρίτου, διαπράττει το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης. Το ίδιο κι όταν δεν υπάρχει ακριβώς "γνώση", αλλά σκόπιμη παράλειψη διερεύνησης της αλήθειας και έλλειψη στοιχείων. Ο παθών μπορεί να υποβάλει μήνυση, να ζητήσει αποζημίωση, να καταγγείλει το περιστατικό σε αρμόδιες ανεξάρτητες αρχές.
Τι γίνεται όμως, όταν δεν μπορεί να προσδιοριστεί το άτομο που φέρει την ευθύνη, ώστε να έχει αποτέλεσμα η νομική προστασία;
Ο Ν.1178/1981 αναφέρει ότι ο ιδιοκτήτης παντός εντύπου ή ραδιοτηλεοπτικού σταθμού έχει αντικειμενική ευθύνη αποζημίωσης έστω κι αν ο συντάκτης του προσβλητικού δημοσιεύματος ή εκπομπής είναι άγνωστος.
Ισχύει άραγε αυτό στο Διαδίκτυο;
Η λογική μεταφοράς της ευθύνης "προς τα πάνω" που διέπει τον Ν.1178/1981 μπορεί να βρει αναλογική εφαρμογή μόνο σε ιστοσελίδες που έχουν ιεραρχία, διεύθυνση και γνωστή ιδιοκτησία. Δηλαδή στις "ηλεκτρονικές εφημερίδες", τα newsgroups και τα fora. Πλατφόρμες όπως το youtube έχουν δημιουργήσει εσωτερικούς κανόνες ελέγχου. Ένα παράδειγμα είναι ο εντοπισμός προσβλητικού περιεχομένου από τους ίδιους τους χρήστες με την τοποθέτηση flags. Όταν σε ένα video έχουν τοποθετηθεί αρκετά flags, χτυπάει κάποιο καμπανάκι και οι διαχειριστές του youtube ενεργοποιούνται.
Στα blogs η κατάσταση είναι πιο σύνθετη.
Οι πλατφόρμες φιλοξένησης ιστολογίων έχουν τους δικούς τους όρους χρήσης, τους οποίους οι bloggers και οι επισκέπτες τους οφείλουν να τηρούν. Ο θιγόμενος μπορεί να αποταθεί στους υπεύθυνους της πλατφόρμας επισημαίνοντας ότι σε ένα blog διενεργείται προσβολή της τιμής του, έτσι ώστε να αναλάβουν την ευθύνη τους οι φιλοξενούντες.
Υπάρχει όμως πιο άμεση νομική προστασία ευθέως κατά του blogger που κυκλοφορεί με ψευδώνυμο και δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για να στραφεί κάποιος προσωπικά εναντίον του; Μπορεί να ζητηθεί άρση του απορρήτου, ώστε να αποκαλυφθεί το IP και ακολούθως η ταυτότητα του συνδρομητή;
Το άρθρο 19§1 του Συντάγματος κατοχυρώνει το "απόλυτα απαραβίαστο" απόρρητο της επικοινωνίας, αναφέροντας περιοριστικά δύο νόμιμες βάσεις για την άρση του: λόγους εθνικής ασφάλειας και διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων. Για αυτούς τους δύο λόγους μπορεί να διαταχθεί η άρση του απορρήτου. Τα "ιδιαίτερα σοβαρά εγκλήματα" έχουν τυποποιηθεί από τον Ν.2225/1994 και περιλαμβάνουν ορισμένα βαρύτατα κακουργήματα. Πρόσφατα, ένας νέος νόμος (3471/2006) που εναρμονίζει το ελληνικό δίκαιο προς την Οδηγία 58/2002 (προστασία ιδιωτικότητας στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες) αναφέρει ότι επιτρέπεται μια πιο ήπια μορφή άρσης για τις κακόβουλες ή ενοχλητικές κλήσεις σε κινητό από αριθμό με απόκρυψη: ο θιγόμενος ζητάει από τον πάροχο την εξουδετέρωση της απόκρυψης, οπότε μπορεί να δει ποιος τον ενοχλεί.
Προφανώς δεν πρόκειται για "ιδιαίτερα σοβαρό έγκλημα", αλλά και η άρση της απόκρυψης είναι εντελώς τμηματική και περιορισμένη. Σε αυτή τη λίστα των ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων δεν περιλαμβάνεται η συκοφαντική δυσφήμηση, ούτε βέβαια πιο ήπιες προσβολές της τιμής (απλή δυσφήμηση, εξύβριση). Έτσι, δεν μπορεί να διαταχθεί άρση του απορρήτου για να εντοπιστεί ο blogger που διέπραξε την προσβολή.
Αυτό το απόρρητο όμως δεν ισχύει φυσικά έναντι της εταιρίας που φιλοξενεί το ιστολόγιο. Αν ο προσβαλλόμενος στραφεί με αγωγή εναντίον της εταιρίας (πράγμα που μπορεί να γίνει και στα ελληνικά δικαστήρια, αφού τόπος της αδικοπραξίας είναι και το ελληνικό έδαφος), η εταιρία μπορεί στη συνέχεια να στραφεί αναγωγικά κατά του blogger - αν τον βρει βεβαίως και αυτή.
Το ανώτατο δικαστήριο του Delaware των ΗΠΑ πάντως, αρνήθηκε να διατάξει άρση του απορρήτου για να εντοπιστεί blogger που είχε προσβάλλει τοπικό άρχοντα, επειδή κρίθηκε ότι η ανωνυμία σε αυτήν την περίπτωση έχει συνταγματικό θεμέλιο που κατισχύει των δικαιωμάτων του θιγόμενου.
Ο νόμος 2225/1994 είναι παλιός και υπάρχουν ήδη προτάσεις για να προστεθεί στα "ιδιαίτερα σοβαρά εγκλήματα" και η πορνογραφία ανηλίκων, όπως επίσης να οριοθετηθεί η ελεύθερη πορνογραφία, μετά από διαβούλευση και συλλογικές αποφάσεις. Αναρωτιέμαι αν η κατ' εξακολούθηση, κατά συρροή και κατά συνήθεια τέλεση συκοφαντικών δυσφημήσεων μέσω ιστολογίων θα μπορούσε να θεωρηθεί "ιδιαίτερα σοβαρό έγκλημα".
Σίγουρα όχι. Εκτός και εάν κάποιοι ξεβολεύονται από την σιγουριά του κάνω ότι θέλω και όποτε το θέλω. Επεμβαίνω δηλαδή και αλλάζω με νόμους τα όσα δεν μου ταιριάζουν. Ντύνω και το δημιούργημά μου με τον μανδύα της τρομοκρατικής συμπεριφοράς ρίχνοντας από έξω ένα πέπλο δημοκρατικής ευαισθησίας. Τα κανάλια και οι εφημερίδες που καθημερινά συνδιαλέγομαι, με περιμένουν μέχρι να στήσω πολύ καλά την πατέντα αυτή και στην συνέχεια παίρνουν την σκυτάλη και αρχίζουν να πιπιλίζουν στον κόσμο την ξεδιαντροπιά και την βαρβαρότητα όλων όσων ασχολούνται με σελίδες, ιστολόγια και ηλεκτρονική γραφή.Αναρωτιέμαι αν η κατά συρροή αποκάλυψη στοιχείων για εγκληματικές πράξεις που έχουν τελέσει άνθρωποι υψηλά ιστάμενοι στην διοικητική δομή του Κράτους, θα μπορούσε να είναι ποινικά κολάσιμη.
Αναρωτιέμαι εάν όλοι όσοι βοηθήθηκαν από την συμμετοχή των blogs στην καθημερινότητά μας ( ατυχήματα, προσφορά αίματος, αντιμετώπιση διαφθοράς, φακελάκια κ.ά. ) είναι συνένοχοι στο σκάνδαλο των bloggers.
Αναρωτιέμαι αν οι πολιτικοί που επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν και χρησιμοποιούν τα blogs είναι τελικά οι εγκέφαλοι της παρακμής ή αποτελούν τους πρωτεργάτες ενός κοινωνικά αποδεκτού τρόπου έκφρασης, σύγχρονου και διεισδυτικού.
Οι ερωτήσεις είναι πολλές. Άρχισαν να κατηγοριοποιούνται.
Οι απαντήσεις φοβάμαι πως δεν θα δοθούν ποτέ και από κανέναν.
Δεν δέχομαι ως απάντηση - από κανέναν – πως επειδή η αντιπολίτευση χρησιμοποίησε κάποια στιγμή, έστω και στο κοινοβούλιο, λέξεις ή εκφράσεις από τα blogs άρα υποθάλπει την αλητεία των blogs.
Άντε σε ένα τσουβάλι όλοι. Όλοι για πέταμα.
Δεν θα δεχτώ ποτέ και την άκριτη ευκολία με την οποία καλοθελητές και αρχηγίσκοι χρησιμοποιούν τα blogs για να κερδίσουν από την επικαιρότητα, χωρίς υπόβαθρο και στόχευση.
Για όλα τα κακώς κείμενα στον τόπο μας φταίνε τα blogs
Το μήνυμα ελήφθη.
Κατανοητό και επίκαιρο.
Όλα θα λυθούν εάν κλείσουν όλα τα blog της χώρας. Της χώρας μας. Της Ελλάδας.
Όλα θα είναι πολύ καλύτερα. Θα συνεχίσουν όλοι να κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου.
Ή του δίκαιου.
Του δίκαιου καταπατητή της ελευθερίας έκφρασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου