Τα χρόνια της μεταπολίτευσης έδωσαν στην Ελληνική κοινότητα την βεβαιότητα του κράτους δικαίου, την αξιοσύνη της δημοκρατικής ζωής και την ευχέρεια της κοινωνικο-οικονομικής προόδου ατομικά και συλλογικά.
Τα τελευταία 5 - 6 χρόνια, η πολιτική ζωή του τόπου κυρίως, έχει διαβρωθεί από φαινόμενα αλαζονείας από την μια και αδιαφορίας από την άλλη. Νέοι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για τίποτα σχεδόν πέρα από την προσωπική τους ανέλιξη και την συμφεροντολογική τους τακτοποίηση. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία έχοντας ζήσει και άσχημες στιγμές προσπαθούν ήρεμα να πορευθούν το υπόλοιπο του βίου τους χωρίς μπερδέματα στην κοινωνική ζωή της πατρίδας μας και πάνω απ’ όλα μην εμπλέκοντας και τα παιδιά τους. Ευχής έργο για του απανταχού βολεμένους και κραταιούς αυτού του τόπου, οι οποίοι με αλαζονική έπαρση φέρονται σε συνανθρώπους τους. Η σήψη αυτή προχωρεί και στο διάβα της μετρά θύματα.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ποτέ δεν προσπάθησαν να αποκοιμίσουν τον κόσμο, ποτέ δεν επιδίωξαν την αδιαφορία του λαού, αντίθετα πάντα ήλπιζαν στην συμμετοχική δημοκρατία. Το έργο που έχει παραχθεί από τις κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι μεγάλο και μάλιστα διαχρονικά αποτελεσματικό και έγινε με την συμμετοχή του απλού πολίτη στην εργασία, στην λήψη αποφάσεων και στην αξιοποίηση των ικανότερων. Δοθήκαν μέχρι το 2004 προτεραιότητες σε έργα και πράξεις που ωφέλησαν την κοινωνία, γαλούχησαν την νεολαία και σεβάστηκαν την υπάρχουσα δομή σε στελεχιακό δυναμικό και υλικοτεχνική υποδομή. Η φθορά που φέρει αναγκαστικά η χρήση ( στην προκειμένη περίπτωση της εξουσίας) οδήγησε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην θέση αυτού που πρέπει να κρίνει την κυβέρνηση της χώρας μας, δηλαδή στην αξιωματική αντιπολίτευση το 2004.
Οι ιδέες, η προοπτική, τα δρομολογημένα έργα ήταν η παρακαταθήκη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος για την όποια επόμενη κυβέρνηση θα το διαδεχόταν. Όλα αυτά καταπατήθηκαν, διαλύθηκαν, εκμηδενιστήκαν με μένος μάλιστα από την Νεοδεξιά την παράταξη του κ. Καραμανλή. Δεν δόθηκαν δυνατότητες συνέχισης μιας πορείας, δεν έγινε προσπάθεια για μια μετάβαση ομαλή και κυρίως εύληπτη από τους πολίτες. Εκδιώχθηκε κόσμος - υπάλληλοι, εργαζόμενοι, στελεχιακό δυναμικό - τροποποιήθηκαν συμφωνίες και αποπέμφθηκε ότι υπήρχε υγιές ή μη. Η κρίση των διοικούντων δεν είχε ουσία και κατεύθυνση την πρόοδο της χώρας και την προώθηση των εξατομικευμένων προβλημάτων του κόσμου. Η προσπάθεια περιορίστηκε στην ιδιωτικοποίηση και κομματικοποίησης του κράτους και την τακτοποίηση των υμετέρων.
Καμία συγκεκριμένη αναφορά σε γεγονότα δεν νομίζω ότι θα τόνιζε περισσότερο τα γραφόμενά μου, και ως εκ τούτου η προσωπική επαφή του καθενός με την καθημερινότητα ενισχύει τα λεγόμενά μου.
Η διαφορά στην νοοτροπία, στην κουλτούρα, και στον πολιτισμό που τα δύο κόμματα, Νέα Δημοκρατία και Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, πρεσβεύουν πιστεύω πως πλέον μετά τα τελευταία 3,5 χρόνια είναι έκδηλη. Πηγή αναζήτηση νέων προοπτικών αποτελούν τα σωρευμένα προβλήματα της κοινωνίας και του κάθε ανθρώπου ειδικότερα. Πηγή της τάσης πλέον του κόσμου για μια πιο δίκαιη κοινωνία αποτελεί η αναξιοκρατία και η στοχευμένη γραφειοκρατία.
Το ηχηρό και δυνατό « φτάνει πιά » του προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ας αποτελέσει για όλους μας μια νέα αρχή. Μια αρχή που με συνοδοιπόρο τον πολίτη, θα του δώσει το δικαίωμα του ελέγχου του κινήματος και τη δύναμη οριοθέτησης προοπτικής και ελπίδας για τον τόπο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου