Τώρα ακριβώς δεν ξέρω τι, αλλά πάντως μου χρωστάς.
Λίγο ρυζάκι, κανένα μακαρονικό, κανένα χιλιάρικο Ευρώ.
Χρωστάς και μάλιστα φωνάζεις κιόλας, αφήστε μας να κάνουμε την δουλειά μας, που είναι το νοικοκύρεμα των οικονομικών του Δήμου.
Πλλλλλάκα μας κάμνεις κυρ. Μήτσο ; E ;
Γιατί δεν βάζεις τον Δεν θα γίνεις Δήμαρχος ποτέ, να σου συντάξει ένα κείμενο – μαύρα γράμματα σε άσπρο χαρτί, να το διαβάζεις και να χαϊδεύεις τα αυτάκια των δημοτών σου.
Να ξέρετε κυρίες μου και κύριοι κάποιος είπε στον αδυνατισμένο πρόσφατα πως του χρόνου θα έχουμε δημοτικές εκλογές και του χάλασε το χουζούρι του, του παιδιού.
Μίλησε λοιπόν και είπε να ενωθούμε όλοι, να με βγάλετε Δήμαρχο.
Φυσάει, σκεπάσου, θα κρυώσεις. Θα αρρωστήσεις και μετά θα βλέπεις .. χαλασμένα όνειρα.
Αλλά δεν φταις εσύ. Φταίνε όλοι εκείνοι που λένε ακόμη και τώρα ή μάλλον από τώρα : Δεν περισσεύει κανένας ..από τον αγώνα.
Σαν τον Παπαθανασίου γίναμε όλοι. Τα νέα μέτρα λέει είναι << λίγα, απλά και δίκαια >>.
Έτσι κι εσύ βασανισμένε που από την ώρα που ανακοινώθηκαν τα μέτρα σε ακούω σε διαβάζω να βρίζεις, να ωρύεσαι, να χτυπιέσαι αλλά αν γινόταν εκλογές όχι την Κυριακή αλλά αύριο θα ψήφιζες Στυλιανίδη, δηλαδή Καραμανλή, δηλαδή Ν.Δ., δηλαδή δεξιά, δηλαδή νέα μέτρα – κι’ άλλα μέτρα. Έξυπνε νεοέλληνα, πονηρέ ψηφοφόρε.
Λέω θα γράψω και σκέφτομαι. Παρκάρω στην Ένωση, στο Μάρκετ το καινούριο. Απέναντι ο Κνίκος. Περνάω, ακούω.
Γιαγιά ετών 88 περίπου λέει στον 45άρη γιό της : Πάρε παιδί μου 6 αυγά.
Λέει ο γιός. Τι 6 ρε μάνα, να πάρω 10. Πάρε 10 και άσε τα χαζά, επιμένει ο γιός. Άκου …..6……απορεί !!!!!
Ο εγγονός κοιτάει καρτερικά, με τα πόδια στα πηδάλια του ποδηλάτου και λέει :
Ούφ αμάν σας βαρέθηκα. Φεύγω.
Αυτή είναι φίλοι μου καλοί η σημερινή κοινωνία μας. Τέλος.
Οι παλιοί έκαναν κουμάντο – ΓΕΝΙΚΑ.
Οι νεότεροι “ ανοίχτηκαν ”, σκορπάνε.
Όλους θα μας φτύσουν τα παιδιά μας.
Να ήξερα πως υπάρχει κάτι σωστό, δεν θα με ένοιαζε. Για τα παιδιά μας, λέω.
Ας φύγουν και ας χτίσουν κάτι σωστό μόνοι τους. Με τις γνώσεις και τις δυνάμεις που τους δώσαμε εμείς – ως οφείλαμε.
Μα …..
δεν …..
να γι’ αυτό σου λέω κυρ. Μήτσο, Δήμαρχε μου, ...... χρωστάς,
εκτός των άλλων μου χρωστάς, μας χρωστάς και ένα πρότυπο σωστής, χρηστής διαχείρισης του Δήμου.
Ένα πρότυπο χρωστάς στην κοινωνία της Κομοτηνής, ότι δουλεύεις και όχι ότι παίζεται εκεί μέσα στη Δημαρχεία, παρέα με τα άλλα παιδάκια.
Ένα παράδειγμα προς μίμηση και όχι στην πόλη μας, στην Κομοτηνή μας, όποιος ξυπνήσει πιο πρωί τον φωνάζουμε αρχηγό.
Περνάνε οι μήνες.
Ποινή εκτίεις.
Λίγο ρυζάκι, κανένα μακαρονικό, κανένα χιλιάρικο Ευρώ.
Χρωστάς και μάλιστα φωνάζεις κιόλας, αφήστε μας να κάνουμε την δουλειά μας, που είναι το νοικοκύρεμα των οικονομικών του Δήμου.
Πλλλλλάκα μας κάμνεις κυρ. Μήτσο ; E ;
Γιατί δεν βάζεις τον Δεν θα γίνεις Δήμαρχος ποτέ, να σου συντάξει ένα κείμενο – μαύρα γράμματα σε άσπρο χαρτί, να το διαβάζεις και να χαϊδεύεις τα αυτάκια των δημοτών σου.
Να ξέρετε κυρίες μου και κύριοι κάποιος είπε στον αδυνατισμένο πρόσφατα πως του χρόνου θα έχουμε δημοτικές εκλογές και του χάλασε το χουζούρι του, του παιδιού.
Μίλησε λοιπόν και είπε να ενωθούμε όλοι, να με βγάλετε Δήμαρχο.
Φυσάει, σκεπάσου, θα κρυώσεις. Θα αρρωστήσεις και μετά θα βλέπεις .. χαλασμένα όνειρα.
Αλλά δεν φταις εσύ. Φταίνε όλοι εκείνοι που λένε ακόμη και τώρα ή μάλλον από τώρα : Δεν περισσεύει κανένας ..από τον αγώνα.
Σαν τον Παπαθανασίου γίναμε όλοι. Τα νέα μέτρα λέει είναι << λίγα, απλά και δίκαια >>.
Έτσι κι εσύ βασανισμένε που από την ώρα που ανακοινώθηκαν τα μέτρα σε ακούω σε διαβάζω να βρίζεις, να ωρύεσαι, να χτυπιέσαι αλλά αν γινόταν εκλογές όχι την Κυριακή αλλά αύριο θα ψήφιζες Στυλιανίδη, δηλαδή Καραμανλή, δηλαδή Ν.Δ., δηλαδή δεξιά, δηλαδή νέα μέτρα – κι’ άλλα μέτρα. Έξυπνε νεοέλληνα, πονηρέ ψηφοφόρε.
Λέω θα γράψω και σκέφτομαι. Παρκάρω στην Ένωση, στο Μάρκετ το καινούριο. Απέναντι ο Κνίκος. Περνάω, ακούω.
Γιαγιά ετών 88 περίπου λέει στον 45άρη γιό της : Πάρε παιδί μου 6 αυγά.
Λέει ο γιός. Τι 6 ρε μάνα, να πάρω 10. Πάρε 10 και άσε τα χαζά, επιμένει ο γιός. Άκου …..6……απορεί !!!!!
Ο εγγονός κοιτάει καρτερικά, με τα πόδια στα πηδάλια του ποδηλάτου και λέει :
Ούφ αμάν σας βαρέθηκα. Φεύγω.
Αυτή είναι φίλοι μου καλοί η σημερινή κοινωνία μας. Τέλος.
Οι παλιοί έκαναν κουμάντο – ΓΕΝΙΚΑ.
Οι νεότεροι “ ανοίχτηκαν ”, σκορπάνε.
Όλους θα μας φτύσουν τα παιδιά μας.
Να ήξερα πως υπάρχει κάτι σωστό, δεν θα με ένοιαζε. Για τα παιδιά μας, λέω.
Ας φύγουν και ας χτίσουν κάτι σωστό μόνοι τους. Με τις γνώσεις και τις δυνάμεις που τους δώσαμε εμείς – ως οφείλαμε.
Μα …..
δεν …..
να γι’ αυτό σου λέω κυρ. Μήτσο, Δήμαρχε μου, ...... χρωστάς,
εκτός των άλλων μου χρωστάς, μας χρωστάς και ένα πρότυπο σωστής, χρηστής διαχείρισης του Δήμου.
Ένα πρότυπο χρωστάς στην κοινωνία της Κομοτηνής, ότι δουλεύεις και όχι ότι παίζεται εκεί μέσα στη Δημαρχεία, παρέα με τα άλλα παιδάκια.
Ένα παράδειγμα προς μίμηση και όχι στην πόλη μας, στην Κομοτηνή μας, όποιος ξυπνήσει πιο πρωί τον φωνάζουμε αρχηγό.
Περνάνε οι μήνες.
Ποινή εκτίεις.
Καλή δύναμη.
Καλή λευτεριά.
UUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUU
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου